سال 2008 چگونه سالی خواهد بود؟

چشم‌انداز بازارهای طلا، نفت، دلار و انرژی در سال 2008
براساس پیش‌بینی واحد اطلاعات اکونومیست، کشور چین در سال 2008 بیش از هر کشور دیگری (به اندازه مجموع ایالات متحده، هندوستان و ژاپن‌) ثروت به اقتصاد جهان تزریق خواهد کرد و این خود دلیل بزرگی است برای مثبت‌اندیشی درباره اوضاع اقتصاد جهانی در سالی که به نظر می‌رسد تحت‌تاثیر بی‌ثباتی‌های مالی قرار گیرد. چین امیدوار است از بازی‌های المپیک استفاده کند تا به جهانیان نشان دهد که به چه غول با شکوهی تبدیل شده است.
دنیای اقتصاد ? بنابر تازه‌ترین پیش‌بینی‌ها از اوضاع اقتصاد جهان در سال جدید میلادی که از امروز آغاز می‌شود، اکثر کشورهای پرشتاب اقتصاد جهان در سال 2008 متعلق به منطقه تعریف شده برای چشم‌انداز 20ساله ایران خواهند بود.
براساس این پیش‌بینی‌ها، رشد اقتصادی ایران در سال 2008 معادل 4درصد خواهد بود، در حالی که آذربایجان با رشد اقتصادی 4/17درصدی دومین اقتصاد پرشتاب جهانی خواهد بود و کشورهای قطر، قزاقستان، امارات و گرجستان به ترتیب با نرخ‌های رشد اقتصادی 5/9درصد، 2/9درصد، 6/8درصد و 2/8درصد به ترتیب رتبه‌های پنجم تا هشتم در میان کشورهای پرشتاب را به خود اختصاص خواهند داد. کشور ارمنستان نیز با نرخ 8درصدی رشد اقتصادی در سکوی یازدهم کشورهای پرسرعت خواهد ایستاد.
همچنین برای اولین بار کشور ویتنام نیز به جمع کشورهای دارای رشد اقتصادی بالا خواهد پیوست و با نرخ 1/8درصدی سکوی دهم در این جمع را به خود اختصاص خواهد داد.


بالاترین تورم‌ها
اکونومیست پیش‌بینی کرده است که پس از کشور زیمبابوه که با ?ابرتورم? چهار هزار درصدی دست و پنجه نرم می‌کند، بالاترین تورم را کشور جنگ‌زده عراق با نرخی معادل 39درصد به خود اختصاص دهد و پس از عراق، کشور ونزوئلا با 6/19درصد، ایران با 5/15درصد، ازبکستان با 5/14درصد، آنگولا با 4/13درصد، اتیوپی با 12درصد و آرژانتین با 5/10درصد، کشورهایی خواهند بود که مجبورند مجددا تورم دو رقمی را تجربه کنند و بقیه کشورها دارای تورم یک رقمی خواهند بود. البته کشور آنگولا در عین تورم 4/13درصدی، رشد اقتصادی 21درصدی را نیز تجربه خواهد کرد که باعث می‌شود قدرت خرید مردم این کشور نه تنها کاهش نیابد، بلکه از افزایش حدود 5/7درصدی نیز برخوردار شود.


اتفاقات مهم 2008
دو اتفاق بزرگ سال آینده میلادی را شکل خواهد داد: انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و بازی‌های المپیک تابستانی در پکن. رقابت بر سر کاخ سفید از فصل اول و ماه ژانویه و فوریه تا انتخابات سراسری در ماه نوامبر، به یک ماراتن شبیه خواهد بود. آنچه مسلم است این است که برنده این ماراتن یک دموکرات خواهد بود و شانس زیادی وجود دارد که یک کلینتون جانشین بوش شود و رهبری آمریکا را بر عهده گیرد. در چنین شرایطی، چین امیدوار است از بازی‌های المپیک استفاده کند تا به جهانیان نشان دهد که به چه غول با شکوهی تبدیل شده است.
پیش‌بینی می‌شود این کشور اغلب مدال‌های طلای این مسابقات را به خود اختصاص دهد و غرور ملی و افتخار جهانی را برای خود به ارمغان آورد. اما این کشور از سوی دیگر با پرسش‌های دشواری در مورد سیاست سرکوب‌گرانه خود روبه‌رو خواهد بود.
آمریکا و چین اولین بازیگران در مسایلی خواهند بود که اذهان جهانیان را در سال 2008 به خود معطوف می‌دارند. یکی از این مسایل، اقتصاد جهان خواهد بود که رشد آن دیگر نمی‌تواند به آمریکا وابسته باشد؛ چون آمریکا با مسایل مربوط به بخش مسکن و اعتبارات خود دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. تنها کاری که آمریکا باید انجام دهد این است که ‌باید از بروز رکود جلوگیری کند، اما این چین خواهد بود (برای اولین بار به عنوان بزرگ‌ترین عامل در رشد اقتصادی جهان) که در کنار هندوستان و سایر بازارهای نوظهور خواهد درخشید.
موضوع دیگری که توجهات را به خود جلب خواهد کرد، مساله تغییرات جوی است.
به دلیل آنکه کشور چین جای آمریکا را به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای اشغال خواهد کرد، تلاش‌های جدی در مورد گرمایش کره زمین بستگی به مشارکت جدی این دو کشور خواهد داشت. اگر سال 2007 سالی بود که این موضوع در صدر موضوعات رسانه‌ها جای گرفت، سال 2008 سالی است که مردم انتظار عملکردهای مثبت را در این راستا دارند. نکته جالب این است که ?سبز بودن? موضوعی است که همه رهبران سیاسی را در سطح شهرها (مانند مایکل بلومبرگ)، در سطح ملی (مانند فلیپ کالدرون، نانسی پلوسی و نیکلا سارکوزی) یا سطح فراملی (مانند بان‌کی‌مون از سازمان ملل و سورین پیتسو آن از آسه‌آن) درگیر خود می‌کند. سیاستمداران تاکنون در مورد این موضوع مذاکره کرده‌اند، اما آیا اکنون اجازه می‌دهند مردم از حاصل این مذاکرات بهره برند؟


احتمال یک توافق بزرگ هسته‌ای
موضوع سومی که در سال 2008 به یک مشغله ذهنی تبدیل خواهد شد، ریسک‌های ژئوپلتیکی است. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که آمریکا قصد اجرای نمایش با ایران بر سر موضوع هسته‌ای دارد. این در شرایطی است که چین در سال برگزاری المپیک خود از واکنش‌های جدی در برابر تایوان خودداری می‌کند. واقعیت این است که عکس آنچه به نظر می‌رسد کاملا محتمل است، یک ?توافق بزرگ? بین آمریکا و ایران و یک بحران در تایوان که انتخابات پرحاشیه‌ای در سال 2008 باید در آن برگزار شود. بی‌شک ریسک‌های سیاسی به موضوعی داغ‌تر از قبل در محافل تحقیقاتی و هیات‌مدیره‌ها تبدیل خواهد شد.
در کنار موضوعات عادی مربوط به بازارها و سود آنها، کسب و کار با این سوال مواجه خواهد بود که چگونه می‌تواند در وضعیت خوبی باشد. مشاوران به فعالان این بخش خواهند گفت که ?ثبات? را فدای استراتژی کنند و موفق‌ترین فعالان کسب و کار و بانکداران مثال بیل گیتس را مدنظر قرار خواهند داد که از کار روزانه خود در مایکروسافت کناره‌گیری کرد تا وقت خود را صرف کارهای بشردوستانه کند. به طور کلی جهان در تحرک خواهد بود.
مهاجران به دلایل بیش از پیش پیچیده‌ای اقدام به عبور از مرزها می‌کنند. چینی‌ها به توریسم روی می‌آورند، در حالی که آمریکایی‌ها سعی می‌کنند در خانه بمانند چون از قیمت‌های عجیبی چون یک فنجان قهوه 8دلار در اروپا شوکه هستند.
البته پیش‌بینی آینده کاری پرخطر است و پیش‌بینی آینده و علم پیش‌بینی دشوارتر از هر زمان دیگری است. به عنوان مثال پیش‌بینی‌هایی مبنی بر طلوع یک نسل جدید فضایی و گسترش جنگ‌ فرهنگ‌ها در خارج از آمریکا هنوز به قطعیت لازم نرسیده‌اند، اما این روزها عدم قطعیت کامل به نظر دلیلی بر تیزهوشی است و ریزبینی و نکته‌سنجی به روندی رایج تبدیل شده است. همان طور که هر ساله اکونومیست ادعا می‌کرد، همه پیش‌بینی‌ها 100درصد درست درنمی‌آیند، اما دو چیز مسلم است؛ برای چینی‌ها سال 2008 سال موش خواهد بود و سازمان ملل قرار است این سال را سال جهانی سیب‌زمینی نامگذاری کند. جویدن سیب‌زمینی توسط این موش مبارک!

منبع:
دنیای اقتصاد